ARP (Address Resolution Protocol) გარდაქმნის ინტერნეტ პროტოკოლის (IP) მისამართს მის შესაბამის ფიზიკურ ქსელის მისამართად. IP ქსელები, მათ შორის, რომლებიც მუშაობს Ethernet-ზე და Wi-Fi-ზე, საჭიროებს ARP-ის ფუნქციონირებას.
ARP-ის ისტორია და მიზანი
ARP შეიქმნა 1980-იანი წლების დასაწყისში, როგორც ზოგადი დანიშნულების მისამართის თარგმნის პროტოკოლი IP ქსელებისთვის. Ethernet-ისა და Wi-Fi-ს გარდა, ARP დანერგილია ბანკომატებისთვის, Token Ring-ისთვის და სხვა ფიზიკური ქსელებისთვის.
ARP საშუალებას აძლევს ქსელს მართოს კავშირები თითოეულ მათგანზე მიმაგრებული კონკრეტული ფიზიკური მოწყობილობისგან დამოუკიდებლად. ეს საშუალებას აძლევს ინტერნეტ პროტოკოლს იმუშაოს უფრო ეფექტურად, ვიდრე სხვადასხვა ტექნიკის მოწყობილობებისა და ფიზიკური ქსელების დამოუკიდებლად მართვა.
როგორ მუშაობს ARP
ARP მუშაობს OSI მოდელის მე-2 ფენაზე. პროტოკოლის მხარდაჭერა დანერგილია ქსელის ოპერაციული სისტემების მოწყობილობის დრაივერებში. ინტერნეტ RFC 826 ასახავს პროტოკოლის ტექნიკურ დეტალებს, მისი პაკეტის ფორმატის ჩათვლით და მოთხოვნისა და პასუხების შეტყობინებების მუშაობას
ARP მუშაობს თანამედროვე Ethernet და Wi-Fi ქსელებზე შემდეგნაირად:
- ქსელის ადაპტერები იწარმოება ფიზიკური მისამართით, რომელიც ჩაშენებულია აპარატურაში, რომელსაც ეწოდება Media Access Control (MAC) მისამართი. მწარმოებლები უზრუნველყოფენ, რომ ეს ექვსი ბაიტი (48 ბიტიანი) მისამართები უნიკალურია, რადგან IP ეყრდნობა ამ უნიკალურ იდენტიფიკატორებს შეტყობინების მიწოდებისთვის.
- სანამ რომელიმე მოწყობილობა მონაცემებს სხვა სამიზნე მოწყობილობას გაუგზავნის, მან უნდა განსაზღვროს MAC მისამართი თავისი IP მისამართით. ეს IP-to-MAC მისამართები მიღებულია ARP ქეშიდან, რომელიც ინახება თითოეულ მოწყობილობაზე.
- თუ მოცემული IP მისამართი არ გამოჩნდება მოწყობილობის ქეშში, მოწყობილობას არ შეუძლია გაგზავნოს შეტყობინებები ამ სამიზნეზე, სანამ არ მიიღებს ახალ რუკს.ამისათვის, ინიციატორი მოწყობილობა ჯერ აგზავნის ARP მოთხოვნის გადაცემის შეტყობინებას ადგილობრივ ქვექსელზე. მოცემული IP მისამართის მქონე ჰოსტი აგზავნის ARP პასუხს გადაცემის საპასუხოდ, რაც საშუალებას აძლევს ინიციატორ მოწყობილობას განაახლოს თავისი ქეში და მიაწოდოს შეტყობინებები პირდაპირ სამიზნეზე.
Inverse ARP და Reverse ARP
ექსპერტებმა შეიმუშავეს სხვა ქსელის პროტოკოლი, სახელწოდებით RARP (Reverse ARP) 1980-იან წლებში, ARP-ის შემავსებლად. RARP-მა შეასრულა ARP-ის საპირისპირო ფუნქცია, გარდაქმნა ფიზიკური ქსელის მისამართებიდან ამ მოწყობილობებზე მინიჭებულ IP მისამართებზე. RARP მოძველდა DHCP-ის (Dynamic Host Configuration Protocol) მიერ და აღარ გამოიყენება.
ცალკე პროტოკოლი სახელწოდებით Inverse ARP ასევე მხარს უჭერს საპირისპირო მისამართის შედგენის ფუნქციას. Inverse ARP არ გამოიყენება Ethernet ან Wi-Fi ქსელებში, თუმცა ზოგჯერ შეგიძლიათ იპოვოთ ის სხვა ტიპებზე.
უსასყიდლო ARP
ARP-ის ეფექტურობის გასაუმჯობესებლად, ზოგიერთი ქსელი და ქსელური მოწყობილობა იყენებს კომუნიკაციის მეთოდს, რომელსაც ეწოდება უფასო ARP. მოწყობილობა ავრცელებს ARP მოთხოვნის შეტყობინებას ადგილობრივ ქსელში, რათა აცნობოს სხვა მოწყობილობებს მისი არსებობის შესახებ.
