Wi-Fi გაჩნდა, როგორც 21-ე საუკუნის ყველაზე პოპულარული უკაბელო ქსელის პროტოკოლი. მიუხედავად იმისა, რომ სხვა უკაბელო პროტოკოლები უკეთ მუშაობენ გარკვეულ სიტუაციებში, Wi-Fi ტექნოლოგია აძლიერებს სახლის ქსელებს, ბიზნეს ლოკალურ ქსელებს და საზოგადოებრივ ცხელ წერტილებს. ზოგიერთი ადამიანი შეცდომით ასახელებს ყველა სახის უკაბელო ქსელს, როგორც Wi-Fi-ს, როდესაც სინამდვილეში Wi-Fi არის ერთ-ერთი უსადენო ტექნოლოგიებიდან.
ისტორია და Wi-Fi-ის ტიპები
1980-იან წლებში შეიქმნა ტექნოლოგია, რომელიც შექმნილია უკაბელო სალარო აპარატებისთვის, სახელწოდებით WaveLAN, რომელიც გაზიარებული იქნა ელექტრო და ელექტრონიკის ინჟინრების ინსტიტუტის ჯგუფთან, რომელიც პასუხისმგებელია ქსელის სტანდარტებზე, რომელიც ცნობილია როგორც კომიტეტი 802.ეს ტექნოლოგია შემდგომში განვითარდა 1990-იან წლებში, სანამ კომიტეტმა გამოაქვეყნა სტანდარტი 802.11 1997 წელს.
Wi-Fi-ის საწყისი ფორმა 1997 წლის სტანდარტიდან მხარს უჭერდა მხოლოდ 2 Mbps კავშირებს. ეს ტექნოლოგია თავიდანვე არ იყო ოფიციალურად ცნობილი როგორც Wi-Fi; ეს ტერმინი რამდენიმე წლის შემდეგ დამკვიდრდა, რადგან მისი პოპულარობა გაიზარდა. ინდუსტრიის სტანდარტების ჯგუფი მას შემდეგ აგრძელებს სტანდარტის განვითარებას, ქმნიდა Wi-Fi-ს ახალი ვერსიების ოჯახს, რომელსაც თანმიმდევრულად უწოდებენ 802.11b, 802.11g, 802.11n, 802.11ac და ა.შ. თითოეულ ამ დაკავშირებულ სტანდარტს შეუძლია ერთმანეთთან კომუნიკაცია, თუმცა უფრო ახალი ვერსიები გვთავაზობენ უკეთეს შესრულებას და მეტ ფუნქციებს.
Wi-Fi აპარატურა
უკაბელო ფართოზოლოვანი მარშრუტიზატორები, რომლებიც ჩვეულებრივ გამოიყენება სახლის ქსელებში, ემსახურება როგორც Wi-Fi წვდომის წერტილებს (სხვა ფუნქციებთან ერთად). ანალოგიურად, საჯარო Wi-Fi უსადენო წერტილები იყენებენ დაფარვის ზონაში დაყენებულ ერთ ან მეტ წვდომის წერტილს.
პატარა Wi-Fi რადიოები და ანტენები ჩაშენებულია სმარტფონების, ლეპტოპების, პრინტერების და მრავალი სამომხმარებლო გაჯეტის შიგნით, რაც ამ მოწყობილობებს ქსელის კლიენტებად ფუნქციონირების საშუალებას აძლევს.წვდომის წერტილები კონფიგურირებულია ქსელის სახელებით, რომლებსაც კლიენტებს შეუძლიათ აღმოაჩინონ არეალის ხელმისაწვდომი ქსელების სკანირებისას.
ბოლო ხაზი
Hotspot არის ერთგვარი ინფრასტრუქტურის რეჟიმის ქსელი, რომელიც შექმნილია ინტერნეტზე საჯარო ან გაზომილი წვდომისთვის. ბევრი უკაბელო ცხელი წერტილი იყენებს სპეციალურ პროგრამულ პაკეტებს მომხმარებლის გამოწერების სამართავად და შესაბამისად ინტერნეტთან წვდომის შესაზღუდად.
Wi-Fi ქსელის პროტოკოლები
Wi-Fi შედგება მონაცემთა ბმულის ფენის პროტოკოლისგან, რომელიც გადის რამდენიმე ფიზიკური შრის ბმულზე. მონაცემთა ფენა მხარს უჭერს მედია წვდომის კონტროლის სპეციალურ პროტოკოლს, რომელიც იყენებს შეჯახების თავიდან აცილების ტექნიკას (ტექნიკურად უწოდებენ Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance), რათა დაეხმაროს ქსელში კომუნიკაციის მრავალი კლიენტის ერთდროულად მართვას.
Wi-Fi მხარს უჭერს ტელევიზორების მსგავსი არხების კონცეფციას. თითოეული Wi-Fi არხი იყენებს სიხშირის სპეციფიკურ დიაპაზონს უფრო დიდი სიგნალის დიაპაზონში (2.4 გჰც ან 5 გჰც).ეს არქიტექტურა საშუალებას აძლევს ადგილობრივ ქსელებს ფიზიკურ სიახლოვეს დაუკავშირდნენ ერთმანეთთან ჩარევის გარეშე. Wi-Fi პროტოკოლები დამატებით ამოწმებს სიგნალის ხარისხს ორ მოწყობილობას შორის და საჭიროების შემთხვევაში არეგულირებს კავშირის მონაცემთა სიჩქარის შემცირებას საიმედოობის გაზრდის მიზნით. აუცილებელი პროტოკოლის ლოგიკა ჩაშენებულია მწარმოებლის მიერ დაინსტალირებული მოწყობილობის სპეციალიზებულ პროგრამულ პროგრამაში.
ამ ქსელის პროტოკოლის მუშაობის უფრო ღრმად გასაცნობად, იხილეთ მეტი სასარგებლო ფაქტები Wi-Fi-ის მუშაობის შესახებ.
საერთო პრობლემები Wi-Fi ქსელებთან
არავითარი ტექნოლოგია არ არის სრულყოფილი და Wi-Fi-ს აქვს თავისი წილი შეზღუდვები. Wi-Fi ქსელების საერთო პრობლემები მოიცავს:
- უსაფრთხოება: Wi-Fi ქსელებში გაგზავნილი ქსელური ტრაფიკი გადის ღია ცის ქვეშ, რაც მას მიდრეკილს ხდის მიყურადებისკენ. ამ პრობლემის გადასაჭრელად Wi-Fi-ს წლების განმავლობაში დაემატა რამდენიმე სახის Wi-Fi უსაფრთხოების ტექნოლოგია, თუმცა ზოგიერთი სხვაზე უკეთ მუშაობს.
- სიგნალის დიაპაზონი: ძირითადი Wi-Fi ქსელი ერთი უკაბელო წვდომის წერტილით აღწევს მაქსიმუმ რამდენიმე ასეულ ფუტს (100 მ ან ნაკლებს) ნებისმიერი მიმართულებით. Wi-Fi ქსელის დიაპაზონის გაფართოებისთვის საჭიროა დამატებითი წვდომის წერტილების დაყენება, რომლებიც კონფიგურირებულია ერთმანეთთან კომუნიკაციისთვის, რაც ხდება ძვირი და რთული მხარდაჭერისთვის, განსაკუთრებით გარეთ. როგორც სხვა უკაბელო პროტოკოლების შემთხვევაში, სიგნალის ჩარევამ (სხვა უკაბელო მოწყობილობებიდან ან ფიზიკური დაბრკოლებებით, როგორიცაა კედლები) შეიძლება შეამციროს Wi-Fi-ის ეფექტური დიაპაზონი და მისი მთლიანი საიმედოობა.
