Post Office Protocol (POP) არის ინტერნეტ სტანდარტი, რომელიც შესაძლებელს ხდის ელექტრონული ფოსტის შეტყობინებების ჩამოტვირთვას ელ.ფოსტის სერვერიდან კომპიუტერში. POP ორჯერ განახლდა მისი წარმოშობის შემდეგ 1984 წელს, როგორც POP1. Post Office Protocol Version 2 (POP2) გამოქვეყნდა 1985 წელს. Post Office Protocol Version 3 (POP3) გამოქვეყნდა 1988 წელს და მოიცავდა ავთენტიფიკაციის ახალ მექანიზმებს და სხვა მოქმედებებს.
ბოლო ხაზი
შემომავალი ელფოსტის შეტყობინებები ინახება POP სერვერზე, სანამ არ შეხვალთ (ელფოსტის კლიენტით) და ჩამოტვირთავთ შეტყობინებებს თქვენს კომპიუტერში. POP სტანდარტი არ შეიცავს შეტყობინებების გაგზავნის საშუალებას. ფოსტის გადაცემის მარტივი პროტოკოლი (SMTP) გამოიყენება ელ.წერილების გასაგზავნად.
როგორ ადარებს POP IMAP-ს
POP და ინტერნეტ შეტყობინებების წვდომის პროტოკოლი (IMAP) მსგავსია იმით, რომ ორივე გამოიყენება ელფოსტის მისაღებად. თუმცა, POP უფრო ძველია და განსაზღვრავს მხოლოდ მარტივ ბრძანებებს ელ.ფოსტის მისაღებად. IMAP საშუალებას აძლევს მოწყობილობებს შორის სინქრონიზაციას და ონლაინ წვდომას. POP-ით შეტყობინებები ინახება და იმართება ადგილობრივად ერთ კომპიუტერზე ან მოწყობილობაზე. ამიტომ, POP უფრო მარტივი დასანერგად და, როგორც წესი, უფრო საიმედო და სტაბილურია.
POP-ის ნაკლოვანებები
POP არის შეზღუდული პროტოკოლი, რომელიც საშუალებას აძლევს ელფოსტის პროგრამას ჩამოტვირთოს შეტყობინებები მხოლოდ კომპიუტერში ან მოწყობილობაში, ასლის შენახვა სერვერზე მომავალი ჩამოტვირთვისთვის. მიუხედავად იმისა, რომ POP ელფოსტის პროგრამებს საშუალებას აძლევს თვალყური ადევნოს მოძიებულ შეტყობინებებს, ზოგჯერ ეს პროცესი ვერ ხერხდება და შეტყობინებები შეიძლება ხელახლა ჩამოიტვირთოს. ასევე, POP-ით, შეუძლებელია წვდომა იმავე ელ.ფოსტის ანგარიშზე რამდენიმე კომპიუტერიდან ან მოწყობილობიდან და მოქმედებების სინქრონიზაცია მათ შორის.
